Ervaringen

‚Mijn moeder wist niet dat ze zwanger was van mij’

We waren eigenlijk nog niet begonnen of deze opmerking kwam opeens. Ik liet haar doorvertellen omdat ik inmiddels weet dat de info die zich op dat moment voordoet precies de info is die we dan nodig hebben.

Ze heeft in deze onwetendheid voor een persoonlijk onderzoek röntgenfoto’s laten maken vervolgde ze haar verhaal. Toen ze eenmaal ontdekt had dat ze zwanger was van mij, werd ze overvallen door angst. Omdat ze natuurlijk wist dat de stralingen niet goed waren voor haar ongeboren kindje. Deze angst werd gevoed toen ze voor haar eigen gezondheid voor een tweede keer röntgenfoto’s moest laten maken maar dat eigenlijk niet kon omdat ze zwanger was. Een duivels dilemma waarbij ze een abortus overwogen had uit zowel angst als bescherming omdat ze heel bang was dat haar ongeboren kindje mismaakt zou zijn doordat ze tot twee keer aan toe aan röntgenstralen was blootgesteld. En hierdoor misschien wel eens mismaakt zou kunnen zijn. 

Sil kwam als een flinke baby van acht pond ter wereld. Vanaf het moment dat ze geboren werd stopte ze echter met eten. Dit thema; ‚niet willen eten’ blijft Sil haar verdere leven achtervolgen waarbij ze een duidelijke link naar haar moeder maakte;

Als peuter hamsterde ze in de peuterklas al haar eten in haar wangen. Net zo lang tot haar moeder haar kwam ophalen. Op dat moment spuugde ze alles voor de voeten uit van haar moeder.

Rond haar tweede was ze in het bijzijn van haar moeder een vreselijke huilbaby. Moeder kon haar uit frustratie wel uit het raam gooien. Het huilen stopte wanneer ze bij haar oma ging logeren. En begon direct weer zodra ze weer bij haar moeder was. ‚Ik huil alleen bij jou’ had de piepjonge Sil die nog maar net kon praten toen tegen haar moeder gezegd.

Het vele huilen van Sil maakte haar moeder helemaal gek en dit uitte zich zelfs in de situatie waarbij ze Sil als 2-jarig meisje opsloot op de zolder

De opstandigheid naar haar moeder bleef en zorgde voor vele heftige thuis situaties. Als 12-jarige meisje gooide haar moeder haar uit frustratie van de trap. 

En Sil kreeg zelf op haar 12e 18e, 19e en 25e een doodswens wat leidde tot diverse zelfmoordpogingen.

Ook dit thema kwam terug in haar leven toen op haar 19e haar opa (vader van haar moeder) zelfmoord pleegde door te stoppen met eten. 

Vlak voor zijn dood begon zijn vrouw (de oma van Sil) te dementeren en moest hierdoor naar een verpleeghuis. De moeder van Sil kreeg van haar vader vlak voor zijn dood de zorg en verantwoording van haar broer Theo op haar schouders die nog altijd thuis woonde. Ze weigerde de zorg van haar broer Theo op zich te nemen en zei tegen haar vader; ‚Stik er maar in’. Vanaf dat moment stopte hij met eten en legde de schuld van zijn dood op de schouders van Sil haar moeder. ‚Door jou ga ik dood’ waren zijn laatste woorden.

Opvallend is dat ook de oom van Sil; de broer van haar moeder een zelfmoordpoging heeft ondernomen ver vóór Sil haar geboorte. En ook bij hem speelt een ‚verhongeringsverhaal’. Weliswaar in een ander jasje. Omdat hij nooit het ouderlijk huis had verlaten teert hij al zijn hele leven op zijn ouders.

In het verhaal van Sil is een duidelijke samenhang waarneembaar tussen;

Stoppen met eten, interen op, een doodswens hebben of letterlijk doodgaan. Waarbij de verantwoording hiervan op de schouders van in dit geval de moeder te leggen. Uit diepe haat gevoelens naar deze persoon. Het is precies het thema waarmee Sil bij mij kwam. ‚Waarom leid ik zo’n destructief leven’

We gaan samen aan de slag met het uitwerken van haar tijdlijn om te zien hoe de verbanden zich precies verhouden tot elkaar. En bij het zien van alle connecties die opeens zichtbaar werden gebeurde er opeens van alles bij Sil. Haar zelfdestructieve leven had haar roots in de zwangerschap. Waarbij ze gevoeld had dat haar moeder haar zwangerschap wilde afbreken wat de dood betekende voor Sil. En precies dit gaat ze leven; de dood. Vanuit de gecreëerde overtuigingen als ongeboren kindje ‚Als ik mismaakt ben moet ik dood’ en ‚Ik ben het niet waard om te leven’.

Ze begreep alleen niet wat de zolder ervaring te maken had met haar zelfmoordpogingen op dezelfde tijdsfrequentie op haar levenslijnen. Totdat ik zei: ‚Een kindje van twee kan biologisch gezien niet overleven zonder de nabijheid van de moeder. En jij zat opgesloten, gescheiden van je moeder op een zolder helemaal alleen, hard huilend om je moeder…’

En daar was het moment van doorbraak…

Want opeens schoot ze vol en besefte ze dat ze doodsangsten had ervaren als kleine peuter. En kon ze opeens ook de link leggen waarom ze doodsbang was voor spinnen. Er had destijds een spin in die ervaring over haar wangen gelopen.

* Uit privacy overweging is de gebruikte naam gefingeerd

Zelfdestructie, de grote vraag die ik mijn hele leven stelde (waarom doe ik dit),

die Marion tijdens een lunch in het bos, en waar ik 49 jaar naar zocht ‚even’ blootlegde in alle helderheid en logica.