Ervaringen

Ik wil graag het contact verbeteren tussen mij en mijn kind(eren)..

Met deze wens kwam Amy bij mij.

Het gevoel van moedereenzaamheid was groot.

Amy vertelt haar persoonlijke verhaal en deelt alle gebeurtenissen met bijbehorende data/jaartal met mij. Door al deze gebeurtenissen in haar levenslijn te plaatsen werd heel snel duidelijk dat er in een periode van 5 jaar terugkerende traumatische gebeurtenissen plaatsvonden in haar gezinsleven rondom geboorte en trouwen. 

Ik vroeg haar hoe haar eigen geboorte verlopen was; snel was haar reactie. Wat ook bijna niet anders kon met deze gegevens. Zo veel gebeurtenissen snel (!) achter elkaar.

En ik vroeg haar wat er rondom haar 5e jaar gebeurd was in haar leven.

Ze had geen idee…

Ik greep terug naar de wens die ze heeft aangaande haar Het gevoel van moedereenzaamheid en waarom ze ook alweer bij mij was; het contact verbeteren tussen haar en haar kind(eren). Toen ik hier op doorvroeg werd duidelijk dat ze vooral het contact met haar 1e zoon wilde verbeteren. Hij had te kampen met psychische problemen / verslaving / zelfmoordgedachtes. Wat haar intens verdrietig maakte. Het verstikte haar bijna, ze had moeite met slikken en het gaf haar ook een benauwd gevoel. 

Met deze moedereenzaamheid emotie zijn we aan de slag gegaan. Amy nam me meteen de diepte in. Naar een ruimte die eindeloos aanvoelde. Waar ze niet hoefde te bewegen. Beweging was angstig voor haar. Dan zou ze gezien worden. Ik laat haar (visueel) in beweging komen. Haar benen en voeten knetteren en haar keel is droog en dik. Ze heeft moeite met slikken. ‚Als ik in beweging kom en iets van mijzelf laat zien dan ga ik dood’ lijkt haar overtuiging welke tevens haar overleving is.

Ik vraag haar hoe oud ze is in haar levenslijn; 5 jaar (!). Er is verwarring. Ze weet niet wat er toen gebeurt is. Durft het niet te voelen. ‚Ik ben van binnen doodgegaan toen ik 5 jaar oud was….’ Er volgt een beeld van een man die Amy ongepast aanraakt. Haar ouders zijn in dit beeld aanwezig. Zij hebben een onderlinge strijd. Willen vertellen wat er gebeurt is maar kunnen/mogen dit niet. Het wordt blank in haar hoofd. Het voelt alsof er een klem/zak om haar hoofd zit die aangetrokken wordt. Ik laat haar deze zak verwijderen. 

Het voelt alsof er een ballast weg is. Ze voelt zich bevrijd van deze ballast aan het einde van de sessie.

Haar zoon spiegelt onbewust met zijn gedrag het onverwerkte verdriet van zijn moeder. Moeder wilde liever niet op aarde zijn. Haar zoon zoekt zijn toevlucht in verdovende middelen en heeft een keer een zelfmoordpoging gedaan. De pijn is te groot om te kunnen voelen. Hij ‚vlucht’ dus net als zijn moeder naar een ruimte welke eindeloos aanvoelt. In de sessie hebben we een stukje van het verdriet van moeder haar moedereenzaamheid geheeld. Wat naar alle waarschijnlijkheid positief door zal werken naar haar zoon en naar zijn levenslijn.

* Uit privacy overweging is de gebruikte naam gefingeerd.