Ervaringen

Dane* komt bij mij omdat ze al sinds haar bevalling in 2017 worstelt met verdriet, eenzaamheid, boosheid, niet kunnen genieten, rusteloosheid, angst, spanning, overgevoeligheid en ook depressieve gevoelens. Emoties die verder gingen dan de bekende kraamtranen. Haar grootste verdriet voor haar gevoel, is dat het haar niet gelukt is om op eigen kracht te bevallen.

Ze voelt zich machteloos. De regie werd overgenomen. Dit maakt haar boos. Ze laat de boosheid echter niet toe. Tegelijkertijd verlamd dit haar. Er heerst ook angst... Angst dat haar kindje bij haar weggehaald zou worden. We maken verbinding met deze emotie en Dane wordt boos. Heel boos...

Weer maken we verbinding met de opkomende emotie. Er heerst verwarring. Ze voelt alsof ze in een vacuüm zit. Ze wil er uit maar weet niet hoe. Ze is drie jaar en voelt zich verward, verloren, verdrietig en bang. Bang om te voelen. Ze stapt in haar eigen fantasie wereld. Daar hoeft ze niet te voelen. Beelden van opa komen naar voren. Hij is boos op haar. Ze begrijpt niet wat ze fout heeft gedaan. Beelden van misbruik komen ook naar boven. Ze wil dat het ophoudt want dan krijgt ze rust. Haar lichaam is in angst, ze voelt haar lijf niet. Ze weet dat het er is maar ze wil het niet voelen....

Ze wil dat iemand haar helpt maar niemand doet iets. Niemand ziet haar. Dit verlamd haar, legt alles stil ze voelt zich machteloos... Het haalt alle levenslust uit haar weg. Precies zoals ze zich ook tijdens haar bevalling heeft gevoeld. Haar kraamtranen en andere emoties vertellen het verhaal van o.a. het misbruik van haar opa.

We maken verbinding met deze pijn. Er volgt rust. Eerst in haar hoofd en vervolgens over haar hele lijf. Ze voelt zich gezien, dat is onwennig. Het overweldigd haar. Voor het eerst voelt ze haar fysieke lijf. Dit is raar maar ook OK. Het is alsof iedereen haar nu pas echt kan zien.... Ze was alles kwijt. Ze was zichzelf kwijt. Ze is thuisgekomen in haar eigen lijf....



* Uit privacy overweging is de gebruikte naam gefingeerd.